یار با ماست

سلام

سراغى از من نمیگیرید ها!

وبلاگم چند روزى از یکساله شدنش میگذره و منم یک سال پیر شدم!!

دیروز با چند تا از بچه ها رفتیم در بند خیلى خوب بود و خوش گذشت اما خب نتیجه این شد که شب خیلى خسته بودم و نتونستم اراءه ى زبان امروزم رو اماده کنم که استادش هم خیلى سخت گیره!

٥ صبح بلند شدم با کلى دردسر اسلاید ها رو درست کردم و دیگه نرسیدم تمرین کنم که شد ساعت ٧!حالا من ٧همیشه تو تاکسى ام!!

بعد اومدم فلشمو وردارم برم دیدم نیست!!نیم ساعت گشتم بعد دیدم جلومه و نمیدیدمش!!!!

خیلى دیرم شده بود دوون تا ونک رفتم که سوار تاکسى شم ،شده بود ٨!!!منم کلاسم ٨بود!!

که ناگاه مانتوم گیر کرد لاى در تاکسى و جر خورد!!

مجبور شدم پیاده شم و خیلى ناجور و اسفناک تا خونه رفتم!

و غصه که حالا جواب استادو چى بدم!!اصلا نمیشه باهاش حرف زد!

هشت و نیم بود و رسما دیگه نمیدونستم برم...نرم!!بعد در کمال ناباورى دوستم زنگ زد که کلاس تشکیل نمیشه!!!!

استادى که تا حالا غیبت نکرده بود!!!!

واااااى!!ممنووووووون خدا!