من پلنگى تنها و پر از حسرت ماه....!
روزمره هاى یک دانشجوى پزشکى.اینجا خود خودمم،حتى اگر نامم گندم نباشد!من پلنگى تنها و پر از حسرت ماه....!
روزمره هاى یک دانشجوى پزشکى.اینجا خود خودمم،حتى اگر نامم گندم نباشد!درباره من
من پلنگى تنها....
بر لب دره خود!
و چه نزدیک سقوط....
وچه نزدیک،تو؛ماه!
ادامه...
آمار : 35134 بازدید
Powered by Blogsky
مى شکنم زنجیر را
این حجم تنگ همان سکوت لمس خود است
خودى که سایه اش سراسر درد است و زنجیر بسته و چرک نشسته!
این تویى که پوسته ات را مى شکنى به روى خود شاید،اینبار اما ترک هایت به جان مى نشیند!
سلام دعوتید به چند تصویر آرامش بخش
اون چندتا تار موی سفید الکی نیست.
سیاهیای موتو میدی ، تجربه میگیری. بزرگتر میشی. دانا هستی ، داناتر میشی.
این خوبه. به نظر من که می ارزه
انشالله که الکى نباشه!
راستى بالاخره همشهرى اى هم استانى اى چیزى در اومدیم یا نه؟؛)
ای بابا....
قفس بشکن چو طاوس ، یکی بر پر بر این بالا....
این حجم تنگ هم میشکنه ، این سکوتم تموم میشه. فقط کمی هزینه بره.
قیمتش چندتا تار موی سفیده و یه کمی هم چروک پوست. اما لازمه.
و به قول استاد ایین ما
نه دامیست نه زنجیر همه بسته چراییم
چه بند است و چه زنجیر که در پاست خدایا!
ایول بهش بیشتر مثنوى و دیوان شمس رو حفظه:)
البته شما هم دست کمى ندارى ها...
کاشکى اون چندتا تار موى سفید الکى پدیدار نشه!
آفرین