من پلنگى تنها و پر از حسرت ماه....!

روزمره هاى یک دانشجوى پزشکى.اینجا خود خودمم،حتى اگر نامم گندم نباشد!

من پلنگى تنها و پر از حسرت ماه....!

روزمره هاى یک دانشجوى پزشکى.اینجا خود خودمم،حتى اگر نامم گندم نباشد!

حال خوب!

-عشق یعنى حالت خوب باشه!                                                                                                                                                            

-اما ادم گاهى خودش هم نمیفهمه حالش خوبه یا نه!

-اون وقتا مطمءن باش حالت بده !حال خوب چیزى نیست که ادم بهش شک کنه!


پى نوشت ١:ممنون قاصدک جان.اگرچه فکر نمیکنم بیاى و بخونیم.

پى نوشت ٢:کلى کلنجار رفتم تا اینو نوشتم اخه به یه بچه چه این حرفا!

این آدمیزاد ناشکر!

یه کم باید به خودم بیام!چرا من انقدر ناشکرم!؟یادم رفته که چند سال درس خوندم که الان اینجا باشم!و حالا فقط به خاطر اینکه به خاطر قوانین بومى سازى تهران  رتبه هاى بالاى ٢٥غیر بومى رو نگرفت و دانشگاهم کمى بالا پایین شد  انقدر ناراحت شدم!همین که پزشکى قبول شدم احساس کردم دلم میخواد زبان انگلیسى میخوندم یا ادبیات یا بیوتک!به جاى اینکه یکم فکر کنم که چقدر تحقیق کردم  و چقدر علاقه داشتم که اینجا برسم!                                             نمیدونم چرا فراموش کردم الان به جایى رسیدم که ارزوهاى دیروزم بوده!که به خاطرش اینقدر بى خوابى کشیدم و بدون امکانات زیادى درس خوندم.        خیلى از ادما وقتى برمیکردند به قبل میبینند که جاىى نیستند که از اول دلشون میخواسته!من فعلا همونجام و فکر کنم اینده رو بذارم واسه زمان خودش!شاید من هم چند سال دیگه از پزشکى خوشم نیاد اما چرا الان غصه اون زمانو بخورم!                                                                                                واقعا که انسانیم!خیلى فراموشکار!                                                                                                                                                        خدایا متشکرم!به بزرگى خودت بگذر از این بنده غرغرو!

دستم به قلم نمیرود گویا!

فکر کنم باید زودتر وبلاگ میزدم!انقدر حرف تو دلم هست که نمیدونم چى رو بنویسم!میترسم نتیجه بگیرم که ننویسمشون!٠

ادم خوش غذا به من میگن!

دل و جیگر مرغابى نخورده بودیم اونم از نوع شکار صحرایى که خوردیم!اضافه کنید به تجربه پاى مرغ و دم گاو!یعنى من کلا از ٦ماهگى خوش غذا بودما!

حماسه سرخ

السلام علیک یا اباعبدالله

وعلی الارواح التی حلت بفنائک

علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی الیل والنهار

و لاجعله الله اخر العهد منی لزیارتکم

السلام علی الحسین 

و علی علی بن الحسین  وعلی اولاد الحسین

وعلی اصحاب الحسین  


حسین جان!خیلی غریبی بین ما.ما هنوز محرم ها سیاه میپوشیم اما نمیدونم دلاامون چه رنگی میشه!یادمون رفته که تو قیام نکردی که ما فقط بریم روضه واشک بریزیم!اونم به هر قیمتی!یادمون رفته که این اشک ها ما رو باید به هیهات من الذلت برسونه نه اینکه التیام بخش دل فاطمه الزهرا باشه!یادمون رفته که روضه ها باید حسینی باشه!که باید مکتبی رو زنده نگهداره که زینب علمدارش بود!زینبی که بعد از اون همه مصیبت گفت به جز زیبایی هیچ ندیدم.
حسین جان نمیدونم چرا ما به خودمون اجازه  میدیم پای روضه هایی بشینیم که که به شما توهین میکنه.روضه هایی که خرافات رو بزرگ میکنه.روضه هایی که شما رو اینقدر کوچیک میکنه.
اقا شما افتخار اسلامی!قیامتون ارزش داده به امر به معروف و نهی از منکر!چی میشه که ما خودمون رو افتخار اسلام میدونیم وبا غرور وکبر و جهل این اصل با ارزش رو انقدر کوچیک میکنیم!
اقا خودت دستمون رو بگیر!خودت قبل هرچی به ما معرفت بده!بذار شیعه واقعی باشیم و غرق ظواهر نشیم!